Peter Jorritsma van het KiM denkt van niet. Hij schrijft op zijn blog dat velen denken dat autodelen, net als huizen delen nu echt gaat doorbreken. Maar dat de feiten anders liggen. In Nederland bestaat autodelen al heel lang (sinds Witkar in 1968 al 50 jaar) en het blijft klein, mede omdat er moet worden "opgebokst tegen gewoontegedrag en de dominante cultuur". Jorritsma schrijft:
"Dat de hooggespannen verwachtingen over het autodelen uit de jaren negentig niet zijn uitgekomen, heeft voor een groot deel te maken met de kloof tussen attitude en gedrag. Allerlei barrières zorgen ervoor dat uitgesproken intenties niet tot daadwerkelijk gedrag leiden. Mensen vinden dat ze nog te weinig weten van autodelen om de overstap te maken – hoe zit het met kosten, verzekeringen, de praktische afwikkeling? – of ze hebben te weinig tijd om zich erin te verdiepen. Anderen, met een positieve houding ten opzichte van het milieu, zetten de intentie niet om in gedrag omdat ze denken dat autodelen voor het milieu maar een druppel op de gloeiende plaat is. Weer een andere barrière kan zijn dat de gemeente onvoldoende ‘autodate’ parkeerplekken heeft gecreëerd of dat het aanbod beperkt is. Maar misschien wel de allerbelangrijkste barrière: mensen zitten vast in gewoonten. Zolang de eigen auto voor de deur staat, is er geen enkele reden om iets anders te overwegen. En ook sociale en culturele factoren spelen een belangrijke rol. De deelauto heeft bijvoorbeeld een lage status en nog steeds is privébezit in de westerse wereld de dominante cultuur." Lees meer